اختلال لکنت زبان در کودکان چیست ؟

در این مقاله، سفری به دنیای لکنت زبان کودکان خواهیم داشت و با علل، علائم، انواع و روش‌های درمان این اختلال آشنا خواهیم شد. لکنت زبان، که به آن لکنت کلام یا تکلم نامنظم نیز گفته می‌شود، اختلالی در گفتار است که با تکرار، توقف یا انسداد غیرارادی صداها در حین صحبت مشخص می‌شود. این اختلال می‌تواند بر روانی، سرعت و ریتم گفتار فرد مبتلا تأثیر بگذارد و در برخی موارد با حرکات اضافی صورت یا بدن نیز همراه باشد.

مشخصات کلیدی لکنت زبان  شامل موارد زیر است :

• تکرار: تکرار یک یا چند سیلاب، کلمه یا عبارت
• توقف: انسداد ناگهانی جریان هوا در حین صحبت
• کشش: کشش بیش از حد صداها یا سیلاب ها
• بی‌صدایی: عدم تولید صدا در حین صحبت
• اضافه کردن کلمات یا عبارات: اضافه کردن کلماتی مانند "ام"، "آه" یا "خب" برای پر کردن سکوت ها
• تغییر سرعت گفتار: صحبت سریع یا بسیار آهسته
• حرکات اضافی: حرکات غیرارادی صورت یا بدن در حین صحبت

تفاوت لکنت زبان با سایر مشکلات گفتاری را بشناسید :

چند نوع لکنت زبان داریم ؟

1. لکنت رشدی: شایع ترین نوع لکنت زبان است که معمولاً در دوران کودکی شروع می شود.
2. لکنت اکتسابی: این نوع لکنت زبان بعد از یک اتفاق یا آسیب مغزی شروع می شود.
3. لکنت مختلط: ترکیبی از لکنت رشدی و اکتسابی

علل بروز لکنت زبان در کودکان چیست :

بررسی عوامل ژنتیک مرتبط با لکنت زبان چیست؟

• سابقه خانوادگی: شواهد قوی نشان می‌دهد که لکنت زبان در خانواده‌ها شایع است. اگر یکی از والدین یا اعضای خانواده لکنت زبان داشته باشد، احتمال ابتلای کودک به آن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد.
• مطالعات دوقلو: مطالعات دوقلو نشان داده اند که دوقلوهای همسان به طور قابل توجهی بیشتر از دوقلوهای ناهمسان لکنت زبان دارند. این نشان می دهد که ژن ها نقش مهمی در ابتلا به لکنت زبان دارند.
• مطالعات ژنتیکی: مطالعات ژنتیکی اخیر چندین ژن را شناسایی کرده اند که ممکن است با لکنت زبان مرتبط باشند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل نقش ژن ها در این اختلال لازم است.

مکانیسم‌های ژنتیکی احتمالی:

1. ژن‌های چندگانه: احتمالاً لکنت زبان توسط چندین ژن مختلف ایجاد می شود که هر کدام اثر کوچکی دارند.
2. تعاملات ژن-محیط: ژن ها ممکن است با عوامل محیطی مانند استرس یا اضطراب برای افزایش خطر ابتلا به لکنت زبان تعامل داشته باشند.

بررسی عوامل عصبی مرتبط با لکنت زبان چیست ؟

• ناهنجاری های عملکرد مغز: برخی از تحقیقات نشان داده اند که لکنت زبان ممکن است با ناهنجاری های در عملکرد مغز مرتبط باشد.
• مناطق مغزی مرتبط: مطالعات تصویربرداری از مغز نشان داده اند که لکنت زبان با فعالیت غیرطبیعی در چندین منطقه مغزی، از جمله قشر حرکتی، قشر شنوایی و گانگلیون های پایه مرتبط است.
• اختلالات عصبی: لکنت زبان می تواند در برخی از افراد به دنبال سکته مغزی، ضربه مغزی یا سایر اختلالات عصبی ایجاد شود.

مکانیسم‌های عصبی احتمالی:

• اختلال در پردازش شنوایی: برخی از محققان معتقدند که لکنت زبان ممکن است ناشی از اختلال در پردازش شنوایی باشد که منجر به مشکل در برنامه ریزی و تولید گفتار می شود.
• اختلال در کنترل حرکتی: برخی دیگر معتقدند که لکنت زبان ممکن است ناشی از اختلال در کنترل حرکتی عضلات مورد استفاده در گفتار باشد.
• اختلال در زمان بندی: برخی از تحقیقات نشان داده اند که لکنت زبان ممکن است با اختلال در زمان بندی فعالیت های مختلف مغزی مرتبط باشد.

نقش عوامل ژنتیکی و عصبی:

• تعامل پیچیده: احتمالاً لکنت زبان ناشی از تعامل پیچیده ای از عوامل ژنتیکی و عصبی است.
• نیاز به تحقیقات بیشتر: تحقیقات بیشتری برای درک کامل نقش عوامل ژنتیکی و عصبی در لکنت زبان لازم است.

بررسی عوامل محیطی مرتبط با لکنت زبان در کودکان

1. استرس: استرس یکی از شایع ترین عوامل محیطی مرتبط با لکنت زبان است. کودکان در شرایط استرس زا ممکن است بیشتر لکنت زبان داشته باشند، مانند زمانی که در جمع صحبت می کنند، امتحان می دهند یا با افراد جدید ملاقات می کنند.
2. اضطراب: اضطراب نیز می تواند لکنت زبان را بدتر کند. کودکان مضطرب ممکن است در مورد صحبت کردن در جمع یا در موقعیت های اجتماعی نگران باشند، که می تواند منجر به لکنت زبان شود.
3. خستگی: خستگی نیز می تواند لکنت زبان را بدتر کند. کودکانی که خسته هستند ممکن است تمرکز خود را بر روی صحبت کردن از دست بدهند و به طور تصادفی لکنت زبان داشته باشند.
4. بیماری: بیماری می تواند باعث خستگی و استرس شود که می تواند لکنت زبان را بدتر کند.
5. تغییرات در زندگی: تغییرات عمده در زندگی، مانند نقل مکان به خانه جدید یا شروع به مدرسه جدید، می تواند برای کودکان استرس زا باشد و لکنت زبان را بدتر کند.
6. فشار برای سریع صحبت کردن: فشار برای سریع صحبت کردن می تواند برای کودکان مبتلا به لکنت زبان دشوار باشد و منجر به لکنت زبان شود.
7. تمسخر یا آزار و اذیت: تمسخر یا آزار و اذیت به دلیل لکنت زبان می تواند اضطراب و استرس را در کودکان افزایش دهد و لکنت زبان را بدتر کند.
8. تقلید: کودکان گاهی اوقات از بزرگسالان یا سایر کودکان مبتلا به لکنت زبان لکنت زبان را تقلید می کنند.

نکات مهم:

1. تاثیر عوامل محیطی بر لکنت زبان در هر کودکی متفاوت است. برخی از کودکان ممکن است به شدت تحت تاثیر عوامل محیطی قرار بگیرند،و عامل افسردگی کودک شما  شوند . در حالی که برخی دیگر ممکن است به هیچ وجه تحت تاثیر قرار نگیرند.
2. عوامل محیطی معمولاً لکنت زبان را ایجاد نمی کنند، اما می توانند آن را بدتر کنند. اگر کودکی مستعد لکنت زبان باشد، عوامل محیطی می توانند باعث شوند که لکنت زبان بیشتر رخ دهد و شدیدتر شود.
3. مدیریت عوامل محیطی می تواند به کودکان مبتلا به لکنت زبان کمک کند تا لکنت زبان خود را کنترل کنند. والدین و معلمان می توانند با ایجاد محیطی آرام و حمایتی و آموزش تکنیک های مقابله با استرس به کودکان در مدیریت عوامل محیطی کمک کنند.

بررسی راهکارهایی برای کمک به کودکان در غلبه بر چالش‌های مرتبط با لکنت زبان کدام ها هستند:

لکنت زبان می‌تواند چالش‌های زیادی را برای کودکان در زمینه‌های مختلف زندگی، از جمله ارتباطات، عزت نفس و عملکرد تحصیلی ایجاد کند. با این حال، راهکارهای متعددی برای کمک به کودکان در غلبه بر این چالش‌ها و دست یافتن به گفتاری روان و آسان وجود دارد. در اینجا به برخی از این راهکارها اشاره می‌کنیم:

1. گفتار درمانی:

• گفتار درمانی موثرترین روش برای درمان لکنت زبان در کودکان است.
• یک گفتاردرمان ماهر می‌تواند با ارزیابی دقیق لکنت زبان کودک، برنامه درمانی فردی را برای او طراحی کند.
• این برنامه‌ها اغلب شامل آموزش تکنیک‌های مختلف برای کنترل سرعت، ریتم و روانی گفتار، همچنین تکنیک‌های مقابله با استرس و اضطراب و استراتژی‌های اعتماد به نفس می‌شود.

2. حمایت خانواده:

1. حمایت و تشویق خانواده نقشی اساسی در کمک به کودکان مبتلا به لکنت زبان دارد.
2. والدین و اعضای خانواده می‌توانند با ایجاد محیطی آرام و حمایتی در خانه، از صحبت کردن کودک با صبر و حوصله و بدون تمسخر یا انتقاد از او حمایت کنند.
3. همچنین می‌توانند با کودک در مورد لکنت زبان صحبت کنند و به او کمک کنند تا احساسات خود را در مورد آن درک کند و بپذیرد.

3. ایجاد محیطی مثبت در مدرسه:

• معلمان و سایر کارکنان مدرسه نیز می‌توانند در کمک به کودکان مبتلا به لکنت زبان نقش مهمی ایفا کنند.
• با ایجاد محیطی مثبت و حمایتی در کلاس درس، دادن فرصت‌های کافی برای صحبت کردن به کودک و تشویق او به شرکت در فعالیت‌های کلاسی می‌توانند به کودک کمک کنند تا اعتماد به نفس خود را افزایش دهد و بر لکنت زبان خود غلبه کند.

4. گروه‌های حمایتی:

• گروه‌های حمایتی می‌توانند فرصتی را برای کودکان مبتلا به لکنت زبان فراهم کنند تا با یکدیگر ملاقات کنند، تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و از یکدیگر حمایت کنند.
• این گروه‌ها می‌توانند به کودکان کمک کنند تا احساس تنهایی نکنند و یاد بگیرند که چگونه با چالش‌های لکنت زبان کنار بیایند.

5. تکنیک‌های آرامش‌بخش:

• تکنیک‌های آرامش‌بخش مانند تنفس عمیق، مدیتیشن و یوگا می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب در کودکان مبتلا به لکنت زبان کمک کنند.  برای کنترل کاهش استرس واضطراب کودک خود میتوانید به صفحه مشاوره اضطراب کودک مراجعه نمایید.
• این امر می‌تواند به نوبه خود به کاهش لکنت زبان و بهبود روانی گفتار آنها کمک کند.

6. دارو درمانی:

• در برخی موارد، داروها می‌توانند برای کمک به کاهش علائم لکنت زبان در کودکان تجویز شوند.
• با این حال، داروها نباید جایگزینی برای گفتار درمانی باشند و فقط باید تحت نظر یک متخصص واجد شرایط استفاده شوند.

نکات مهم:

1. هر کودکی با لکنت زبان منحصر به فرد است و به رویکردی منحصر به فرد برای درمان نیاز دارد.
2. مهم است که با یک گفتاردرمان ماهر مشورت کنید تا بهترین برنامه درمانی را برای کودک خود تعیین کنید.
3. صبر و حوصله کلید اصلی موفقیت در درمان لکنت زبان است.
4. با حمایت مناسب، اکثر کودکان مبتلا به لکنت زبان می‌توانند بر این چالش غلبه کنند و به گفتاری روان و آسان دست یابند.

استراتژی های موثر برای حمایت از کودکان مبتلا به لکنت زبان در خانه:

ایجاد محیطی آرام و حمایتی:

• فضایی آرام و بدون استرس در خانه ایجاد کنید. از سر و صداهای بلند، بحث و جدل و سایر عوامل استرس زا تا حد امکان بکاهید.
• به کودک خود زمان کافی برای صحبت کردن بدهید. در صحبت کردن با او عجله نکنید و به او اجازه دهید تا افکار خود را به طور کامل بیان کند.
• به طور فعال به کودک خود گوش دهید. در حین صحبت به چشمان او نگاه کنید، سر خود را تکان دهید و از زبان بدن مثبت استفاده کنید.
• از قطع کردن صحبت کودک خود خودداری کنید. صبر کنید تا او صحبت خود را به طور کامل به پایان برساند.
• از تمسخر یا انتقاد از کودک خود به دلیل لکنت زبان خودداری کنید. این امر می‌تواند اعتماد به نفس او را کاهش دهد و لکنت زبان او را بدتر کند.برای گرفتن مشاوره تربیت کودک متخصصان روان رشد آماده ارايه خدمات هستند.

تشویق به صحبت کردن:

1. فرصت‌های زیادی را برای صحبت کردن به کودک خود بدهید. با او در مورد روزش، علایقش و افکارش صحبت کنید.
2. بازی‌های کلمه‌ای و فعالیت‌های گفتاری را با کودک خود انجام دهید. این امر می‌تواند به او کمک کند تا مهارت‌های گفتاری خود را به طور سرگرم‌کننده‌ای تمرین کند.
3. از کودک خود بخواهید در انجام کارهای روزمره مانند مرتب کردن میز یا چیدن لباس‌ها به شما کمک کند. این امر می‌تواند به او فرصتی برای صحبت کردن و تمرین مهارت‌های گفتاری خود در یک موقعیت واقعی بدهد.
4. به کودک خود برای صحبت کردن در جمع تشویق کنید. می‌توانید با او در مورد صحبت کردن در مقابل آینه یا صحبت کردن با اعضای خانواده تمرین کنید.

آموزش تکنیک‌های مقابله با لکنت زبان:

1. به کودک خود تکنیک‌های مختلفی را برای کنترل سرعت، ریتم و روانی گفتار خود آموزش دهید.
2. می‌توانید این تکنیک‌ها را از یک گفتاردرمان یاد بگیرید یا از کتاب‌ها و منابع آنلاین استفاده کنید.
3. به کودک خود تکنیک‌های مقابله با استرس و اضطراب را آموزش دهید.
4. این تکنیک‌ها می‌توانند به او کمک کنند تا در موقعیت‌های چالش‌برانگیز آرام بماند و لکنت زبان خود را کنترل کند.

افزایش اعتماد به نفس:

1. به کودک خود کمک کنید تا نقاط قوت و توانمندی‌های خود را شناسایی کند.
2. او را به خاطر دستاوردهایش تشویق کنید و به او بگویید که به او ایمان دارید.
3. به کودک خود کمک کنید تا با سایر کودکان مبتلا به لکنت زبان ارتباط برقرار کند.
4. این امر می‌تواند به او کمک کند تا احساس تنهایی نکند و یاد بگیرد که چگونه با چالش‌های لکنت زبان کنار بیاید.

مشارکت در درمان:

1. با گفتاردرمان کودک خود همکاری نزدیک داشته باشید.
2. از پیشرفت‌های کودک خود به او اطلاع دهید و هر گونه نگرانی که دارید را با او در میان بگذارید.
3. در جلسات گفتار درمانی کودک خود شرکت کنید.
4. این امر می‌تواند به شما کمک کند تا تکنیک‌های مورد بحث را یاد بگیرید و از نحوه حمایت از کودک خود در خانه مطلع شوید.