اختلال رشد عقلانی را بشناسیم

اختلال رشدی عقلانی رابشناسیم ؟

اختلال رشدی عقلانی (IDD) که قبلاً به عنوان عقب ماندگی ذهنی شناخته می‌شد، یک اختلال مادام العمر است که بر توانایی یادگیری و عملکرد فرد در زندگی روزمره تأثیر می‌گذارد. این اختلال قبل از 18 سالگی شروع می‌شود و با محدودیت‌های قابل توجهی در هوش و مهارت‌های انطباقی مانند استدلال، حل مسأله، یادگیری و برقراری ارتباط مشخص می‌شود.

نکاتی که والدین و مراقبین برای درک اختلال رشدی عقلانی باید بدانند :

این محتوا می‌تواند به توضیح ماهیت IDD، علل مختلف آن، و روش‌های تشخیصی بپردازد. همچنین می‌تواند اطلاعاتی در مورد سطوح مختلف IDD، چالش‌های رایجی که افراد مبتلا به IDD با آن مواجه هستند و منابع موجود برای حمایت از آنها ارائه دهد.

دلایل بروز IDD چیست؟

• اختلالات ژنتیکی: برخی از اختلالات ژنتیکی، مانند سندرم داون، می‌توانند باعث IDD شوند.
• بیماری‌های عفونی: برخی از عفونت‌ها، مانند سرخک آلمانی، اگر در دوران بارداری رخ دهد، می‌توانند بر رشد مغز جنین تأثیر بگذارند و منجر به IDD شوند.
• آسیب مغزی: آسیب مغزی قبل یا بعد از تولد، مانند آسیب ناشی از ضربه مغزی یا سکته مغزی، می‌تواند باعث IDD شود.
• مسمومیت: قرار گرفتن در معرض مواد سمی، مانند سرب یا جیوه، می‌تواند بر رشد مغز و منجر به IDD شود.

چگونه IDD را  تشخیص دهیم ؟

تشخیص IDD معمولاً بر اساس ترکیبی از عوامل، از جمله ارزیابی‌های هوش و مهارت‌های انطباقی، سابقه پزشکی و معاینه فیزیکی انجام می‌شود.

راهکارهایی برای کمک به کودکان IDD را در زیر به شما ارائه خواهیم کرد:

هیچ درمانی برای IDD وجود ندارد، اما مداخلات زودهنگام و مداوم می‌تواند به افراد مبتلا به این اختلال کمک کند تا به حداکثر پتانسیل خود برسند. مداخلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خدمات آموزشی: کودکان مبتلا به IDD ممکن است به آموزش‌های ویژه در مدرسه نیاز داشته باشند. این خدمات می‌توانند شامل آموزش انفرادی، گفتار درمانی و فیزیوتراپی باشند.
خدمات درمانی: برخی از افراد مبتلا به IDD ممکن است به خدمات درمانی، مانند گفتار درمانی، کاردرمانی یا فیزیوتراپی نیاز داشته باشند. این خدمات می‌توانند به آنها کمک کند تا مهارت‌های حرکتی، مهارت‌های ارتباطی و سایر مهارت‌های مهم زندگی را توسعه دهند.
خدمات حمایتی: افراد مبتلا به IDD ممکن است به خدمات حمایتی، مانند مراقبت در منزل یا خدمات مراقبت روزانه نیاز داشته باشند. این خدمات می‌توانند به آنها کمک کنند تا در انجام فعالیت‌های روزانه خود مستقل باشند.

سطوح مختلف IDD

گام‌هایی که برای موفقیت رشد و آموزش کودکان با اختلال رشدی عقلانی باید برداریم :

این محتوا می‌تواند بر استراتژی‌های مؤثر برای کمک به کودکان مبتلا به IDD برای رسیدن به حداکثر پتانسیل خود تمرکز کند. این شامل بحث در مورد مداخلات زودهنگام، برنامه‌های آموزشی مناسب و فرصت‌هایی برای مشارکت در جامعه می‌شود.

 مراحل کلیدی این فرآیند به شرح زیر است:

1. تشخیص زودهنگام: تشخیص زودهنگام IDD برای ارائه مداخلات و حمایت‌های لازم در اسرع وقت ضروری است. غربالگری منظم کودکان برای IDD از بدو تولد باید انجام شود.
2. ارزیابی جامع: ارزیابی جامع برای تعیین سطح IDD کودک، نقاط قوت و ضعف او و نیازهای آموزشی و حمایتی خاص او ضروری است.
3. برنامه آموزشی فردی (IEP): یک IEP باید برای هر کودک با IDD تهیه شود. این برنامه باید اهداف آموزشی و خدمات حمایتی مورد نیاز برای رسیدن به آن اهداف را مشخص کند.
4. مداخلات زودهنگام: مداخلات زودهنگام، مانند مداخلات رفتاری و آموزشی، می‌توانند به کودکان با IDD کمک کنند تا مهارت‌های مهم زندگی را توسعه دهند و به حداکثر پتانسیل خود برسند.
5. آموزش مناسب: کودکان با IDD باید در محیطی آموزشی مناسب با نیازهایشان آموزش ببینند. این ممکن است شامل کلاس‌های آموزش ویژه، ادغام در کلاس‌های معمولی با حمایت اضافی یا مدارس تخصصی برای کودکان با IDD باشد.
6. خدمات حمایتی: طیف گسترده‌ای از خدمات حمایتی برای کمک به کودکان با IDD برای رسیدن به پتانسیل کامل خود در دسترس است. این خدمات ممکن است شامل گفتار درمانی، کاردرمانی، فیزیوتراپی، خدمات مراقبت در منزل و خدمات مراقبت روزانه باشد.
7. گذار به بزرگسالی: برنامه‌ریزی برای گذار به بزرگسالی برای کودکان با IDD ضروری است. این شامل برنامه‌ریزی برای تحصیلات پس از دبیرستان، آموزش‌های شغلی، خدمات مسکن و مراقبت‌های بهداشتی است.

برنامه آموزشی فردی ۱۰٪         ارزیابی جامع ۱۰٪           تشخیص زودهنگام ۱۵٪           خدمات حمایتی ۱۵٪   
مداخلات زودهنگام ۲۰٪       گذار به بزرگسالی ۵٪          آموزش مناسب ۲۵٪

ترویج استقلال و شمول و ایجاد آینده‌ای روشن برای افراد مبتلا به اختلال رشدی عقلانی چگونه امکان پذیر است:

با وجود چالش‌های IDD، افراد مبتلا به این اختلال می‌توانند زندگی پربار و معناداری داشته باشند. ایجاد آینده‌ای روشن برای آنها نیاز به ترویج استقلال و شمول در همه جنبه‌های زندگی دارد.

استقلال به معنای توانایی افراد در انجام انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌ها و زندگی مستقل است. برای افراد مبتلا به IDD، استقلال ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• زندگی در آپارتمان یا خانه خود
• داشتن شغل
• مدیریت امور مالی خود
• انجام کارهای روزمره
• برقراری روابط اجتماعی

شمول به معنای ادغام افراد با IDD در جامعه و ایجاد فرصت‌های برابر برای آنها در همه جنبه‌های زندگی است. برای افراد مبتلا به IDD، شمول ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آموزش در مدارس معمولی
• کار در مشاغل معمولی
• شرکت در فعالیت‌های اجتماعی و تفریحی
• دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی
• زندگی در محله‌های فراگیر
• راهبردهایی برای ترویج استقلال و شمول

راهبردهای مختلفی برای ترویج استقلال و شمول برای افراد مبتلا به IDD:

• ارائه مداخلات زودهنگام و مداوم: مداخلات زودهنگام می‌توانند به کودکان با IDD کمک کنند تا مهارت‌های لازم برای استقلال را توسعه دهند. مداخلات مداوم می‌توانند به آنها کمک کنند تا این مهارت‌ها را در طول زندگی خود حفظ و ارتقا دهند.
• ایجاد فرصت‌های آموزشی مناسب: کودکان با IDD باید در محیطی آموزشی مناسب با نیازهایشان آموزش ببینند. این ممکن است شامل کلاس‌های آموزش ویژه، ادغام در کلاس‌های معمولی با حمایت اضافی یا مدارس تخصصی برای کودکان با IDD باشد.
• ترویج خدمات حمایتی: طیف گسترده‌ای از خدمات حمایتی برای کمک به افراد با IDD برای رسیدن به استقلال و شمول در دسترس است. این خدمات ممکن است شامل مراقبت در منزل، خدمات مراقبت روزانه، خدمات حمل و نقل و خدمات توانبخشی باشد.
• افزایش آگاهی و درک: افزایش آگاهی و درک عموم از IDD می‌تواند به کاهش انگ و تبعیض کمک کند و فرصت‌های بیشتری برای افراد مبتلا به این اختلال برای مشارکت کامل در جامعه ایجاد کند.
• ترویج سیاست‌های فراگیر: سیاست‌های فراگیر باید برای اطمینان از اینکه افراد با IDD به همان فرصت‌ها و منابعی که افراد بدون IDD دارند، دسترسی داشته باشند، تدوین و اجرا شوند.

با تلاش برای ترویج استقلال و شمول، می‌توانیم آینده‌ای روشن‌تر برای افراد مبتلا به IDD بسازیم. این افراد پتانسیل زیادی برای مشارکت در جامعه و ارتقای کیفیت زندگی همه ما دارند.